สะกิดสักนิด ฝากไว้คิดสักหน่อย

ขอพูดถึง"เด็ก"ที่กำลังย่างก้าวสู่ช่วง"วัยรุ่น"สักหน่อย

นะคะโดยส่วนตัวเองมีหลานที่กำลัง อยู่ในวัย

"หัวเลี้ยวหัวต่อ"พอดี

เด็กช่วงอายุเข้าสู่วัยรุ่น พ่อแม่ผู้ปกครองคงจะทราบกันดีอยู่แล้วว่า ควรได้รับการดูแล และได้รับความเข้าใจ จากพ่อแม่ หรือครอบครัวเป็นที่สุด ช่วงวัยกำลังอยากรู้อยากลอง ช่วงวัยกำลังต่อต้านเพื่อจะได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ คือ อยากจะบอกพ่อแม่ว่า "ประคับประคอง" ดึงเขาไว้ให้เข้ามาในทางที่ถูกที่ควรนะคะ อย่าท้อแท้ เพราะนี่คือ"ลูกของเรา" ผู้ใหญ่อย่างเรายังเคยหลงทางเคยผิดพลาด คงจะไม่แปลกถ้าเด็กๆอาจจะเดินวนจนหลงทางไปบ้าง ดึงเขากลับมานะคะ ดึงกลับมาเดินในทางที่เขาควรจะเดิน ใช้ความรักความเข้าใจโอบอุ้มประคับประคอง เขาไว้นะคะ

ส่วนเด็กที่เดินไขว้เขวตามเพื่อนพากันเดินไปสู่ทางมืด เพื่อนที่ดีจะชักชวนกันไปทำดี เพื่อนที่เลวจะพาเราไปทำเรื่องเลวๆ แต่ค่ะแต่ อย่าโทษใครว่าเขาทำเราเลว โทษตัวเองโทษขาตัวเองที่เดินไปหาทางเลวถึงที่ ก่อนจะดื้อ ก่อนจะว่า พ่อแม่ หันมองหน้าพ่อแม่สักนิด นึกถึงพ่อแม่สักนิด การกระทำของเรา
คุ้มหยาดเหงื่อหยาดน้ำตาที่พ่อแม่ของเราควรจะเสียไหม "อย่าบอกว่า รักพ่อ รักแม่ ถ้าทุกวันนี้เรายังทำให้หยดน้ำตาอาบแก้มท่าน" ด้วยการกระทำของเรา 

"อย่าปล่อยให้ถึงวันนึง ที่ไม่มีแล้ว ไม่มีพ่อไม่มีแม่ให้กอด ไม่มีอ้อมกอดที่อบอุ่นนี้แล้ว ถึงจะคิดได้ 

มันก็ดีค่ะที่คิดได้ แต่มันอาจจะสายเกินไป"